Jak Legenda

Opowieści z mazowieckiej ziemi

Tadeusz Chudy

Sport i Turystyka, Warszawa 1984

"NA JOŚCIE

Co to znaczy: "iść na joście"?

Wiedza moja na ten temat jest na razie bardzo niekompletna, ale spodziewam się, że z pomocą Czytelników jeszcze coś niecoś uzupełni. Może z ułamków porozrzucanych wieści uda nam się wspólnie stworzyć jakiś mnije więcej pełny obraz starego obrzędu. 

*

We wsi Głupianka tuż koło Kołbieli jest biały kamień, o którym powiadają, że "kiedy Pan Jezus chodził po świecie, to miał odpoczywać na nim". Znajduje się tam zresztą wyraźny odcisk stopy...

Jan Seweryn Sokołowski (ur. 28 sierpnia 1904 we Lwowie, zm. 2 grudnia 1953 w Warszawie) – polski malarz, taternik. 

Malował przede wszystkim pejzaże oraz portrety. Znaczna część jego twórczości łączy się z Zakopanem i Tatrami. Są to pejzaże, m.in. Dolina Jaworzynki (1941) i cykl Krajobraz zakopiański (1943–44). Jego znanymi obrazami są także portret Karola Szymanowskiego (1952) i kompozycja figuralna Kostka Napierski z góralami (1951). Ponadto był twórcą mozaiki nad wejściem do restauracji hotelu „Giewont” w Zakopanem, a także polichromii wnętrza domu wczasowego „Halny” (dawna „Żychoniówka”).

Bywał w Sufczynie w 1946 roku i przyczynił się do artystycznego udokumentowania młyna Sokoły w tamtym czasie. Conajmniej 12 różnego prac olejnych związanych lub wprost nazwanych "... w Suffczynie" można znaleźć w jego twórczości oraz także Jan Seweryn Sokołowski twórczość. 

Michał Walicki pisał w Wystawie prac Jana Sweryna Sokołowskiego w 1954 roku: "Lato 1946 roku upływa Janowi Sokołowskiemu w Suffczynie pod Warszawą - plenerowym ośrodku Akademii. Jest to ostatni rok przed wyjazdem za granicę do Francji, Belgii i Francji. Z satysfakcją widzimy powolne kształowanie się odrodzonej wizji krajobrazu: wzmaga się miesistość i szerokość palety malarskiej, precyzuje się program skrótów, intensyfikuje się plama. Czterokrotnie wkracza motyw "wnętrza młyna"  - coraz to inny aspekt pracy ludzkiej, w coraz to innej laboratoryjnej gamie rozwiązywany (nr 71-74)." 

W Warszawie stworzył zegar mozaikowy na Mariensztacie oraz plafon w Teatrze Narodowym. Kierował także pracami nad polichromią Rynku Starego Miasta.

22 lipca 1953 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1953 otrzymał nagrodę państwową II stopnia.

Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor L-I-2).

Galeria obrazów olejnych, które powstały w Sufczynie w 1946 roku.

W załączeniu dokument przygotowany jako załącznik nr 8 do Uchwały Nr XXIX/172/2010 Rady Gminy Kołbiel z dnia 05 marca 2010 roku. W dokumencie można zapoznać się z planami gminy Kołbiel oraz historią wsi (tekst pochodzi z książki autorstwa Leszek Zugaj, Adam Budyta "Małe Ojczyzny. Historia Gminy Kołbiel"

Plan Odnowy 

Uwaga! Krótka, niepełna i niezweryfikowana historia dworu suffczyńskiego w okresie powojennym. Chętnych, którzy chcą podzielić się informacjami nt dworu prosimy o kontakt

1945-1950

"Reforma rolna pozbawiła dworu moich dziadków. Nazywali się Emma i Bogusław Lencki. Ponieważ babcia była bardzo praworządna a mieszkańcy wsi mieli dla nich wielki szacunek i nie chcieli ich krzywdy zebrali jakąś kwotę pieniążków i przekazali dziadkom. Babcia jednak poszła do rejenta aby zalegalizować transakcję. Zebrana kwota nie pokrywała wartości dworu nawet w 10% jednakże umowę spisano. Tym samym dwór przepadł.
Moi dziadkowie wiele dobrego dla lokalnej społeczności robili przed wojną i w czasie wojny. Ciotka opatrywała rany i leczyła z wielu zwykłych chorób dlatego też po wojnie mieszkańcy nie chcieli ich krzywdy. Los jak się okazuje bywa niesprawiedliwy." Autorem tej wiadomości jest pan Paweł Trzaska na stronie w 2017 roku https://eksploratorzy.com.pl/viewtopic.php?f=129&t=25243

W latach 1946-1950 pełnił funkcję domu letniego / wyjazdowego Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Bywali tutaj m.in. Jan Cybis czy Szymon Kobyliński (obecnie ASP ma Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. w Dłużewie).

1951-lata siedemdziesiąte

brak danych

1980-?

Firma krawiecka

Od 1992 r. mieściło się tutaj przedsiębiorstwo polonijno-zagraniczne - „UNI-prod". 

Od 2007 r. dwór pozostawał opuszczony i systematycznie rozkradany z czegokolwiek wartościowego (rury, grzejniki).

2013-obecnie

Sprzedaż przez gm. Kołbiel

W dniu 24 stycznia 2013 w wyniku przetargu w którym uczestniczyły 4 osoby,  park z dworem o pow. 1,5701ha oraz droga o pow. 0,0903 ha zostaly nabyte przez Żanetę Blankę Mazurkiewicz-Poirieux za kwotę 392 tys. złotych.  źródło: Biuletyn Gminy Kołbiel dostęp 17.02.2024 roku.

Informacje w mediach

Mieszkańcy Sufczyna oraz radni gminy Kołbiel odetchnęli z ulgą, gdy zabytkowy dworek Dudzianka w Sufczynie, zbudowany w 1827 r., został sprzedany. Mieli nadzieję, że nowy właściciel zacznie go remontować, a tym samym przywracać mu dawną świetność.

– Od 2007 r. podejmowałem z radnymi i mieszkańcami wsi wiele działań, by dworek wydzierżawić lub sprzedać – informuje wójt gminy Kołbiel Adam Budyta. - Zainteresowanie różnego rodzaju fundacji i stowarzyszeń było duże. Kiedy jednak dochodziło do szczegółowych oględzin wnętrza budynku, wszyscy wycofywali się ze względu na zbyt duże nakłady finansowe, jakie musieliby ponieść, by dworek mógł funkcjonować. Dodam, że budynek został okradziony z kaloryferów, pieca, rur i wszelkich metalowych urządzeń. W wyniku podpalenia uległ też zniszczeniu budynek gospodarczy – stajnia. Sprawców obu tych zdarzeń nie wykryto, a dworek z roku na rok popadał w ruinę. Zarówno dwór, jak i przyległy do niego park wpisane są do rejestru zabytków województwa mazowieckiego pod nr. A-187/763. W ramach prowadzonego nadzoru konserwatorskiego przeprowadzono kontrolę przestrzegania oraz stosowania przepisów dotyczących ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Stwierdzono, że stan techniczny całego obiektu kwalifikuje się do przeprowadzenia kompleksowych prac konserwatorsko-remontowo-budowlanych. Zostały wydane zalecenia pokontrolne nakładające na właściciela wykonanie szeregu prac i działań w celu zabezpieczenia obiektu przed dalszą degradacją, co oczywiście wiąże się z dużymi nakładami finansowymi. W 2013 r. dworek został kupiony, a tym samym nowy właściciel, Żaneta Mazurkiewicz-Poirieux, przejęła zobowiązania konserwatorskie – wyjaśnia wójt Adam Budyta. Dwór jest murowany, parterowy podpiwniczony, zbudowany na planie prostokąta, z występami podtrzymującymi balkon; dach czterospadowy kryty blachą; park podworski z 300-letnimi lipami, klonami i platanami, zegar słoneczny w alei podjazdowej z 1836 r., figura Matki Boskiej z 1910 r.

Więcej w TR Nr 3. z 23.01.2014r.

źródło: http://www.tygodnikregionalny.pl/o-tym-sie-mowi/222-dworek-dudzianka-zabyszczy.html (dostęp styczeń 2016)

Pierwsze lata

W dworku zaczyna działać także Fundacja Tęczowy Dom. 

Remont

Nowa właścicielka dzielnie rozpoczęła remont. 

Projekt odnowy dworu w Sufczynie przygotowała pracownia

https://www.desart-studio.com/

DES-ART PRACOWNIA AUTORSKA KRZYSZTOF GROCHULSKI
ul. Dalibora 4
01-439 Warszawa

19 listopada 2020 informacja od pani Żanety

na https://eksploratorzy.com.pl/viewtopic.php?f=129&t=25243

"Drodzy Wielbiciele Dworu Dudzianka w Sufczynie.
przeczytałam własnie Wasze komentarze i dziękuje Wam za zainteresowanie Dworem.
Chcę Wam powiedzieć, że robię ile mogę aby odremontować Dwór i ocalić go od zapomnienia i ruiny. Używam własnych środków, piszę projekty ale niekiedy ręce opadają, gdy trafiam na ekipy remontowe kierujące się jedynie kasą.
Udało mi się wykupić Dwór od Gminy, zeby nie rozsypał się doszczętnie, opłacić projekt architektoniczno-budowlany oraz branżowy u świętości architekta z Krakowa (nota bene - nieuczciwego do szpiku kosci) ,zrekonstuować całą konstrukcję dachową , tynki wewnetrzne, sciany frontowe. Wiem, że wygląda jeszcze gorzej niż poprzednio, ale nie zacieka, dwór jest bezpieczny i czeka spokojnie na dalszy ciąg. Musiałam rownież zmienić papę, ponieważ poprzednia była słabej jakosci i została skorodowana i zniszczona przez warunki atmosferyczne. Obecna doczeka się pokrycia blachą - wg projektu i mam nadzieję dzięki ludziom dobrej woli i sprzyjajacym energiom 
Wiedzcie, że to ma być projekt społeczny, który ma słuzyć ludziom, takie było i jest moje marzenie.
Wszelkie dobre dusze mogące wnieść do projektu swoją cegiełkę (nie mówię o finansach a bardziej o zaangażowaniu, wiedzy itp) zapraszam do kontaktu - mozna mnie znaleźć na FB Żaneta Poirieux https://www.facebook.com/zaneta.poirieux
piszcie do mnie jeśli macie pytania, chcecie pomóc i przyczynić się powstania wspólnego projektu - każda inspiracja, pomoc bedą mile widziane ...
nie piszcie aby mnie szkalować bo nic to nie wnosi
pozdrawiam Was z całego serca Zaneta Poirieux"

Wystawiony na sprzedaż

W 2021 oraz 2022 roku dworek został wystawiony na sprzedaż - dostępne informacje były m.in. na portalu www.dolana.pl. 

Dworek wystawiony na sprzedaż.... 

https://dolana.pl/pokaz3.php?oferta_id=1537 (dostęp 2 stycznia 2022)

Ocecnie nie wiadomo czy ktoś nabył dworek i jakie są dalsze plany. 

W sufczyńskim dworze "Dudzianka" w latach 1946-1950 roku odbywały się plenery Akademii Sztuk Pięknych z Warszawy. 

ŹRÓDŁO: http://wm.asp.waw.pl/historia-formowanie-sie-wydzialu-lata-1945-4949/011plener-w-suffczynie-1946-rok/ (DOSTĘP STYCZEŃ 2016)

Sufczyn wieś i folwark; powiat nowomiński; gmina i parafia Kołbiel, odległa o 14 w. od Mińska, ma 227 mieszkańców. W 1827 roku było 23 domy, 181 mieszkańców. W 1875 roku folwark Sufczyn z nomenklat. Sokoły i Zielonka rol. 888 mr.: grunty or. I ogr. 475 morg, łąk 118 morg, pastwiska 8 morg, wody 8 morg, lasu 151 morg, zarośli 51 morg, w osad. 53 morg, budynki murowane 4, z drzewa 26; płodozm. 8-pol., las nieurządzony, pokłady torfu i wapienia, młyn wodny; wieś Sufczyn 26 os., 354 morgi.^[1]Dwór zwany Dudzianką, dwa młyny wodne Penchery (Pęchery) oraz Sokoły.

[1]Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i Innych Krajów Słowiańskich. Tom XI, strona 556, Warszawa w 1890