Jan Seweryn Sokołowski (ur. 28 sierpnia 1904 we Lwowie, zm. 2 grudnia 1953 w Warszawie) – polski malarz, taternik. 

Malował przede wszystkim pejzaże oraz portrety. Znaczna część jego twórczości łączy się z Zakopanem i Tatrami. Są to pejzaże, m.in. Dolina Jaworzynki (1941) i cykl Krajobraz zakopiański (1943–44). Jego znanymi obrazami są także portret Karola Szymanowskiego (1952) i kompozycja figuralna Kostka Napierski z góralami (1951). Ponadto był twórcą mozaiki nad wejściem do restauracji hotelu „Giewont” w Zakopanem, a także polichromii wnętrza domu wczasowego „Halny” (dawna „Żychoniówka”).

Bywał w Sufczynie w 1946 roku i przyczynił się do artystycznego udokumentowania młyna Sokoły w tamtym czasie. Conajmniej 12 różnego prac olejnych związanych lub wprost nazwanych "... w Suffczynie" można znaleźć w jego twórczości oraz także Jan Seweryn Sokołowski twórczość. 

Michał Walicki pisał w Wystawie prac Jana Sweryna Sokołowskiego w 1954 roku: "Lato 1946 roku upływa Janowi Sokołowskiemu w Suffczynie pod Warszawą - plenerowym ośrodku Akademii. Jest to ostatni rok przed wyjazdem za granicę do Francji, Belgii i Francji. Z satysfakcją widzimy powolne kształowanie się odrodzonej wizji krajobrazu: wzmaga się miesistość i szerokość palety malarskiej, precyzuje się program skrótów, intensyfikuje się plama. Czterokrotnie wkracza motyw "wnętrza młyna"  - coraz to inny aspekt pracy ludzkiej, w coraz to innej laboratoryjnej gamie rozwiązywany (nr 71-74)." 

W Warszawie stworzył zegar mozaikowy na Mariensztacie oraz plafon w Teatrze Narodowym. Kierował także pracami nad polichromią Rynku Starego Miasta.

22 lipca 1953 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1953 otrzymał nagrodę państwową II stopnia.

Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem (sektor L-I-2).

Galeria obrazów olejnych, które powstały w Sufczynie w 1946 roku.